Korkmak – Yaşamdan mı Ölümden mi? Being Afraid – From Life or Death?

Korkmak – Yaşamdan mı Ölümden mi?

Hayatın dualitesi kendi içinde beni her zaman etkilemiştir. Bir şeye sahip olmanın en kolay yolu ondan vazgeçmektir. Hatta aslında belki de tek yoludur. Buna en güzel örneklerden biri doğumdur. Bebeğin doğumu. Hem anne hem de bebek için en riskli en tehlikeli anlardan biridir. Ama yaşamak için başka yol yoktur. Riski – ölümü – göze almaktır tek çare.

Birçok insan ölüm korkusundan bahseder. Özellikle yaş ilerledikçe bu korku artar. Ancak enteresan olan bu korkunun etkileridir. Ölümden korkan kişiler yaşama bağlanacakları yerde uzaklaşırlar. Ama aslında yaşamanın en heyecanlı anı değil midir ölüme meydan okumak. İnsanları ekstrem sporlara çeken bu değil midir? Ne kadar tehlikeli ise o kadar yaşam doludur. İşte o anda yaşadığını anlarsın. Ya da duyguların tavan yaptığı an. Aşık olunan ya da sadece bir çiçeğin koklandığı an.

Ölüm korkusunun aslında belki de adı yanlış. Asıl adı yaşam korkusu. Yaşamayı denemek bir risk. Ya başarısız olursam riski. Ama adını böyle koymak yerine ölümden korkmak. Yine yaşamın ve ölümün iç içe geçişi. Yine o ayrılmazlık. İşte beni cezbeden hayretler içinde bırakan şey.

Asıl korkmamız gereken öldüğümüz gün yaşamamış olduğumuz fark etmek. Asıl korkutacak olan bu bence. Aşık olmamış olmak, sevmemiş olmak, karşılıksız fedakarlık yapmamış olmak, günü gelince bencil olmamış olmak ya da ışığını hayata yansıtmamış olmak. Bence asıl korkmamız gereken bunlar. Bu hayat bir şans, bize verilmiş ama biz onu en mükemmelde yaşamamışız. Mükemmeli bırak hak ettiğini bile vermemişiz bu hayata. İşte budur beni korkutan yoksa ölümün kendisi değildir.


Being Afraid – From Life or Death?

Duality of life always awed me. The easiest way to own a thing is to give up on it. It is maybe the only way. One of the best example to this is the birth. Birth of a baby. It is one of the most risky and dangerous moment for both the mom and the baby. But it is the only choice in order to live. The only option is to take the risk – risk of death.

Many people talk about the fear of death. Especially this increases as one grows older. But the more interesting is the effects of this fear. Instead of connecting with life, these people get away from it. However, isn’t it the most exciting moment that the moment one confronts death? Isn’t it what drives people to extreme sports? It is more full of life as more dangerous it is. It is that moment you understand that you are living. Or the moment your feelings peak. The moments that one falls in love or just smells a flower.

Maybe the naming of fear of death is incorrect. Maybe the correct name is fear of life. It is a risk to live. A risk full of “if I cannot do it”. But instead, we name it as fear of death. The interconnection of life and death. That inseparability. This is what charms me and surprises me.

The thing we have to fear is to realize that we have not lived when we died. This is what is to be feared. Not fallen in love, not loved, not sacrificed, not acted selfish when appropriate, not reflected one’s light to life. In my opinion, these are the ones that should we be afraid of. This life is a chance given to us but we failed to live it at perfection. Forget perfection, we did not live it to the extent it deserves. This is what frightens me, not death itself.

Kutlamak - Celebrating

Dünyadaki varlığımızla yaşamı kutlamaya bayılıyoruz. Yeni bir bebek doğdu mu bütün hayat değişiyor. Her sene tekrar tekrar kutluyoruz doğumlarımızı. Çok güzel ve önemli bir alışkanlık.

Ancak konu ölüm olunca bir sessizlik alıyor ortalığı. Tabi ki ölümün dünyadakilere yaşattığı bir hüzün var. O enerji dolu varlığın artık sessiz bir biçimde yitip gitmiş olması fikri tabi ki bizi etkiliyor. Geride kalanların hayatına olan etki de göz ardı edilemez.

Tüm bunlara rağmen, ölümün bu kadar basit ve kötü olmaması fikri hep kafamı kurcalamıştır. Aklım hiç bir zaman yatmamıştır ölümün son olabileceğine; hatta kötü olabileceğine. Tüm bunları sorgular iken 2 sene kadar önce karşıma çıkan bir kitap aklıma yatmayanları organize bir şekile bana tekrar sundu. Abartılı gelecek ama o kitabı çağırdım belki de elime gelmesi ve okumam için. Donald Neale Walsch - Tanrı ile Sohbet serisinin 4. kitabı Tanrı ile Sohbet 4 - Ölümden Sonra. Bir çırpıda okunmuş bir kitaptır.

Kitap üzerinde çok konuşulacak konu var ama benim için en çarpıcı olan iki nokta var; biri ölümümüze karar verip kusursuz bir senaryo gibi oluşturduğumuz gerçeği diğeri ise bu kararı verme sebebimiz olan bu dünyada ulaşmak istediklerimize ulaşmış olmanın verdiği huzur ile bu dünyadaki görevimizi tamamlamış olarak bu dünyadan ayrılıyor olmak. Bu konular üzerine mutlaka daha çok yazacağım ama bu iki olgu bana ölümü sevdirdi, en önemlisi ölümü kabul etmemi sağladı.

Kısa bir süre önce bir akrabamı bir anda kaybettiğimde önce içim burkuldu. Sonra düşündüm ve gördüm ki o görevlerini bitirmişti. Çocuklarını torunlarını yetiştirmiş hayattaki temel görevi olan soyunu sürdürme görevini kusursuzce tamamlamıştı. Son 6 ayında yıllardır görmediklerini gördü, evini kusursuz hale getirdi, yaşamını kusursuz bir düzene soktu. Eminim ruhu bir gün baktı ki dünyada artık yapacaklarını elde etti, kusursuz bir planla kendini yolculuğa çıkardı; ya da yoluna devam etme kararı verdi.

Bir anda onun adına çok sevindim. Üzülmek kendi kaybım için egomun bencillik çağrısıydı; ama sevinmek beni çok daha rahat hissettirdi. Ölümle ilgili bilinmezlik endişelerim yok oldu. Uzaktan bana gülümsediğini, sen de geleceksin ve bir gün yine beraberiz, yine kavuşacağız dediğini hissettim. Onun huzur hissettiğini hissettim ve ben de iç huzuru doldum.

Bu konu üzerinde daha çok yazacağıma eminim. Ama bildiğim bir şey var ki, ölüm bizim düşündüğümüz, algıladığımız kadar kötü değil, hatta belki kutlanması gereken birşey. Sevdiklerime hep dediğim gibi; "Ben öldüğümde küçük bir davet verin, herkes güzel vakit geçirsin ve benimle olan anılarını hatırlayıp gülümsesin. Eğer gitmişsem, bu dünyada başarmak istediklerimi başarmış, huzurlu bir biçimde daha iyiye daha güzele yola çıkmışım demektir. Beni tebrik edin!"

"Death is a natural part of life. Rejoice for those around you who transform into the Force. Mourn them do not. Miss them do not. Attachment leads to jealously. The shadow of greed, that is." - Yoda from Star Wars (Ölüm yaşamın doğam bir parçasıdır. Etrafınızdan "Güç"e dönüşenler için memnuniyet duyun. Yas tutmayın. Özlemeyin. Bağlılık kıskançlığıa yol açar. Bu ihtirasın karanlık gölgesidir.) - Yoda - Yıldız Savaşları



We like to celebrate life with our being in the world. Birth of a new baby change the whole life. We celebrate the births every year continously. A very important and beatiful habit.

But when it comes to death, a silence covers the community. Of course, there is a sadness tat death causes. Naturally, the idea that the energy filled being is no more existent creates a sadness in us. The effect of it on the lives of the remanings are inevitable.

However, despite all these, my brain was always kept busy that the idea that death is simple and bad can not be true. I was never convinced that the death can be end or even bad. While i was questioning all of these, a book that i have encountered has offered back to me all my questions (and answers) in a very organized way. It may sound extreme but i attracted the book to myself so that i can read it. Donald Neale Walsch - Conversation with God series, the "Home With God In a Life That Never Ends". A book to be read in a glimpse of an eye.

Although i got so many things to tell about the book, there are two striking points about it; firstly, the truth that we make the decision to die and form a perfect scenario over it, secondly, the reason for this decision being the peace we have after fulfilling our objectives in this world and living it with mission accomplished. I believe i will be writing on these subject a lot but these two points made me like death and more importantly accept it.

When I lost a relative of mine recently, i was not feeling good. Later i though on it and realized that he has accomplished his missions. He has raised his children and grandchildren and completed his primary mission of establishing continuity of his breed. In the last six months he has seen the people he missed for years, made a perfect house for himself, achieved perfection in his life. I am pretty sure that his soul realized one day that he has reached his objectives in this world, and planned to go on a trip; or continue his trip.

At that moment i felt happy for him. My sadness was a call of my ego to be selfish; but being happy for him made me feel comfortable. My anxiety regarding the unknowns of death disappeared. I felt his smile from a distance and he telling me one day you will come as well, we will be together and joining. I felt him feeling peace which filled me with inner peace as well.

I am sure i will be writing on this subject a lot. But there is one thing i know; death is not bad as we think or sense, even it is something to be celebrated. As i always told to my loved ones: "When i die, hold a small gathering, everybody spend quality time and smile remembering memories of me. If i am gone, it means that i have completed my objective in this world and go on a journet for better and nicer. Congratulate me!"

"Death is a natural part of life. Rejoice for those around you who transform into the Force. Mourn them do not. Miss them do not. Attachment leads to jealously. The shadow of greed, that is." - Yoda from Star Wars

Grim Fandango

Derin konulara girmeden ilk yazımın eğlenceli bir yazı olmasını istedim. İlk anlatacağım konu "Grim Fandango - An Epic Tale of Crime and Corruption in the Land of the Dead".

Before going into deep subjects, i prefered to have my first post to be something enjoyable. My first subject is "Grim Fandango - An Epic Tale of Crime and Corruption in the Land of the Dead".

Grim Fandango yıllar önce yayınlanmış bir oyun. Çok başarılı bir click and point adventure. Başta Lucas Arts olmak üzere tüm emeği geçenleri tebrik etmek lazım.

Grim Fandango is a game published years ago. It is a very succesful click and point adventure. All participants into the project should be congratulated, especially Lucas Arts.

Oyun ölüler diyarında geçiyor ve ölümü çok mizahi bir biçimde ele alıyor. Ölümü, bu dünyadan diğer dünyaya geçiş yolculuğu olarak tanımlamanın ötesinde çok ince espriler ile ölümü yaşamsallaştırılıyor.

En kaydadeğer esprilerden biri ise ölüleri öldürünce, ölen ölülerin çiçek açıyor olması. Bu yorumu bile ölümün ve yaşamın ne kadar iç içe girdiğini anlatıyor. İkisinin birbiri içinde geçen döngüler olması hangisinin hangisini takip ettiğini sorgulamamıza bile yol açıyor.

The game is taking place in the Land of the Dead and death is handled in a very humorous way. Death is defined as a trip from this world to the other and death is vitalized using very smart jokes.

One of the smartest joke is that when a dead is killed it sprouts. This interpratation describes the interrelation of the death and life. It makes us question which one is following the other.

Artık oyunu satın almak mümkün müdür bilmiyorum ama internette indirilebilir kopyaları gezmekte. Kesinlikle oynanması, çözülmesi gereken bir oyun. Ölümle eğlenceli bir tanışma yolu. Ya da ölüm temasını bir kenara koyup gülüp eğlenmek ve güzel zaman geçirmek için oynanmalı. Her oyuncunun denemesi gereken bir oyun.

I am not sure if the game is still availiable for purchase but there are downloadable copies in the internet. A game that must be played and solved. A fun way to get acquianted with death. Or just leave the theme of death aside and have fun and good time. A must game for all gamers.

Açılış - Opening

Merhabalar,

Bu blog yaşam ve ölüm üzerine. Birbiri içine geçmiş biri olmadan diğeri var olamayan iki konu üzerine. Aslında her şeyin aslı olan ama günlük hayatta bir kenara kaldırdığımız iki şey bunlar. Ben bu konularda ne uzmanım ve bir özelliğim var. Sadece ölümü okumayı, irdelemeyi seven ve irdeledikçe yaşama ait şeyler bulan basit bir insanım. Okuduklarımdan aklımda kalanları yorumlarımla yazacağım.

Daha çok insanla paylaşabilmek için bu blogu hem türkçe hem ingilizce yazacağım. Tüm yorumlar, tüm görüşler her zaman içtenlikle karşılacaktır.

Greetings,

This blog is related with life and death. Two subjects that are interconnected and one can not exist without the other. In fact these are the main ingredient of everything but these are the items we put aside during daily life. I am not an expert on these subjects nor i have a speciality. I am only a human who likes to read, scrutinize death and to encounter life as i scrutinize it. I will write on what is left on my mind together with my comments.

I will write in both Turkish and English inorder to share with more people. All comments, all views are welcome with sincerity.